Ratujmy wągrowieckie Powązki

- Pierwsza zbiórka pieniędzy z przeznaczeniem na ratowanie „Wągrowieckich Powązek” jest już za nami. Choć kwota, jaką zebraliśmy jeszcze nie została policzona, wiemy, że było warto podjąć tę akcję. Siedemnaście osób uczestniczących w tym przedsięwzięciu spotkało się z wielką życzliwością osób odwiedzających w tym przedświątecznym okresie cmentarze. Do puszek trafiały i przysłowiowe „wdowie grosze”, i banknoty - relacjonuje szefowa TPZP Kinga Babicz.

- Za wszystkie datki płynące z wielkich serc naszych mieszkańców serdecznie dziękujemy. We współpracy z właścicielem cmentarza, czyli parafią farną i konserwatorem zabytków zrobimy wszystko, aby dobrze wykorzystać zbierane środki. Akcję będziemy bowiem na pewno kontynuować, ponieważ by nekropolia odzyskała swe dawne piękno, potrzebna będzie cierpliwa i systematyczna praca wielu osób podczas kolejnych zbiórek.

W najbliższym czasie zapadną decyzje kiedy odbędą się następne kwesty. Liczymy, że uda się nam zaangażować w nią włodarzy naszego miasta i znanych jego mieszkańców. Mamy zamiar przybliżyć także sylwetki, choć niektórych, pochowanych w grobowcach na cmentarzu starofarnym osób - dodaje Babicz.

Proces odnawiania grobów będzie odbywał się pod nadzorem konserwatora zabytków Aleksandra Starzyńskiego. - Nie będzie to łatwe, ponieważ na odnowienie grobów będą potrzebne spore środki, którymi my jako urząd nie dysponujemy. Ufam jednak, że szczytna akcja wągrowieckiego towarzystwa i parafii zawiadującej cmentarzem odniosą zamierzony skutek.

Cmentarz starofarny w Wągrowcu jest wpisany do rejestru zabytków, natomiast jeżeli chodzi o pojedyncze groby, z tym jest różnie: jedne są wpisane, inne nie. Na chwilę obecną oceniam, że większość z nich da się odrestaurować - mówi Starzyński.

Warto wspomnieć, iż w podziemiach kaplicy na cmentarzu starofarnym znajduje się grobowiec Walentyny z Bukowieckich i Adama Głogowskich. Ufundowany został przez Adama Głogowskiego, zmarłego w 1910 roku, jako mauzoleum dla niego i jego żony.

Wybudowano go około 1912 roku z płyt piaskowca w stylu neoklasycystycznym. W tym celu trzy lata później trumny fundatora i jego żony złożono w wymurowanej w tym celu piwniczce, a całość przykryto płytą posadzkową.