Lekarz pojechał na urlop a jego mały pacjent cierpiał na oddziale

14-letni wtedy Piotr Gęca trafił do Dziecięcego Szpitala Klinicznego w Lublinie 26 kwietnia 2007 roku. Chłopiec skarżył się na bóle brzucha. Zasłabł. Ponieważ te dolegliwości trwały już od wielu miesięcy lekarze zlecili jedynie wykonanie USG. Pobrali do analizy krew i mocz. Wynik był jednoznaczny: postępujący stan zapalny.

Chłopcem zajmować się miał doktor Stanisław S. Lekarz powiedział, że zaopiekuje się dzieckiem po powrocie z długiego weekendu. Dalszą diagnostykę chłopca zaplanował dopiero na 4 maja.

Młody pacjent leżał na oddziale bez dalszych badań, pielęgniarki nie otrzymały również zlecenia podawania mu antybiotyków. Jego stan był tak poważny, że 4 maja ordynator oddziału zarządził natychmiastową operację. Powiedział też rodzicom, że powinni się przyszykować na najgorsze. Życie chłopca jest zagrożone, a on przystępując do operacji nie wie co znajdzie w jego brzuchu.

Później okazało się, że 14-latkowi pękł wyrostek robaczkowy. Wywiązało się zapalenie otrzewnej. Ponieważ bóle brzucha wciąż były silne rodzice zawieźli chłopca do Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie. Tam zdiagnozowano u niego nowotwór jelita grubego trzeciego stopnia.

Rodzice chłopca domagali się od DSK i jego ubezpieczyciela PZU 250 tys. zł zadośćuczynienia za krzywdę syna, 24 tys. zł odszkodowania i 1500 zł miesięcznej renty dla Piotrka. Sąd odrzucił w środę znaczną część tych zarzutów.

– Lekarze nie popełnili błędu medycznego związanego ze złą diagnostyką – argumentował sędzia Piotr Jakubiec. – Biegli orzekli, że nie było wskazań do przeprowadzenia jej na cito. Nie ma też dowodu na to, że gdyby lubelscy lekarze wcześniej zdiagnozowali nowotwór stan dziecka byłby lepszy.

Najświeższe wiadomości z Twojego miasta prosto na Twoją skrzynkę e-mail. Zapisz się do newslettera!
Prześlij nam swój artykuł lub swoje zdjęcia. Nie masz konta? Zarejestruj się!
Masz firmę? Dodaj ją za darmo do Katalogu Firm.
Organizujesz imprezę? Poinformuj nas!